Historia funta szterlinga

Funt jest dumą dla Brytyjczyków ale były okresy gdy brytyjska waluta miała trudności z zachowaniem swojej wartości . Pomimo członkostwa w Unii Europejskie rząd brytyjskij nigdy nie zdecydował się na wejście do unii monetarnej co okazało się rozważnym pomysłem ponieważ Wielka Brytania opuszcza UE i nie musi drukować od początku swojej waluty.

Jak powstał funt ?

Jakie trudności przeżywała waluta Wysp Brytyjskich ?

Dowiecie się o tym z artykułu do którego przeczytania serdecznie zapraszamy.

Pierwsze monety władcy angielscy emitowali już w VII wieku n.e. Od roku 975 czyli od czasów panowania Edwarda Męczennika na monetach pojawił się napis “REX ANGLORUM” a w XIV wieku “REX ANGLIE”. Monety brytyjskie miały też inne wybijane napisy np. szkockie prowincję miały napis “REX SCOTORUM”.

Na początku epoki Średniowiecza na terytorium Wysp Brytyjskich płacono małymi srebrnymi monetami czyli pensami. Zanim nazwa funt zaczęła być nazwą waluty dotyczyła jak obecnie jednostki masy a dokładnie 0,37 kg. Najczęściej funt oznaczy jest znanym nam symbolem £. Dlaczego akurat takim symbolem ? Dla podkreślenia tego,że jest to skrót od łacińskiego słowa libra oznaczającego wagę ale też jednostkę masy czyli 1 funta. Szterling tłumaczać z języka angielskiego oznacza,że coś jest najwyższej próby.

Wróćmy do małych srebrnych pennies i początków panowania na Wyspach Brytyjskich króla Henryka II Plantageneta zwanego wymiennie Andegaweńskim jak również Curtlmantle, Fitzepress. Król przyjął za podstawową jednostką do rozliczeń funt srebra bardzo wysokiej czystości a wartość malutkich pennies ustalono na 1/240 funta srebra i mając ich określoną liczbę można było je wymieniać po prostu na srebro o odpowiadającej ilości masie srebrnych monet. Inflacja sprawiła,że pensy stały się monetą pospolitą a ich miejsce jako waluta rozliczeniowa w większych operacjach  zajął funt szterling czyli funt srebra.

Pierwsze monety jednofuntowe pojawiły się dopiero pod koniec XV wieku a dokładnie w roku 1489 gdy Wyspami Brytyjskimi rządził król Henryk VII.

Początkowo w roku 1717 wartość funta szterlinga została powiązana ze złotem i to nieoficjalnie. Standard powiązania funta utrzymał się do roku 1919 dlatego,że wydatki jakie poniosła Wielka Brytania na I wojnę światową zachwiały ustalony standard. Od roku 1926 starano się przywrócić panujące zasady lecz tzw. Wielki Kryzys nie pozwolił na utrzymanie panującej zasady powiązania funta szterlinga ze złotem a wartość funta szterlinga zdewaluowana została o 20%.

W roku 1946 funt był już walutą wymienialną i było to warunkiem pożyczki w wysokości 3,75 mld dolarów, której Wielkiej Brytanii udzieliło USA. Kolejne próby ustabilizowania wartości funta były nieudane co skończyło się 30% dewaluacją brytyjskiego pieniądza w roku 1949.

Najgorszy okres funta to rok 1985, gdy w wymianie walutowej za jednego funta można było otrzymać jedynie 1,05 dolara. Połączenie kursu funta z marką niemiecką w roku 1988 za rządów premier Margaret Thatcher pozwoliło chwilowo ustabilizować jego wartość ale już w roku 1992 po spekulacyjnych zagraniach grupy spekulantów wartość funta spadła o ¼ w przeciągu zaledwie kilku dni.

Jak widzimy brytyjska waluta nie miała prostej drogi jednak Wielka Brytania nie chcą pozbywać się funta podczas integracji z UE podpisała klauzulę o tym, że zachowa swoją walutę i nie wprowadzi euro i funt nie został wprowadzony do systemu ERM II.

Obecnie Wielka Brytania opuszcza Unię Europejską zachowując swoją walutę. Czym to będzie skutkowało dla zwykłych obywateli UK i państw wchodzących w skład Unii Europejskiej okaże się w niedługim czasie.

Na koniec ciekawostka. W tym roku poczta austriacka wydała znaczek pocztowy, który zawiera zawiera ostateczną datę wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej i...przekreśloną pierwotną datę wyjścia UK z UE. Ach Ci Austriacy

<< Blog